قضاوت دیگران و روشهایی برای برخورد با و مهار آن-پیش داوری
قضاوت عاملی که بسیاری در بند آن گرفتارند. خواه در عقاید خود تجدید نظر کنید و خواه نه، حقایق همان گونه که تاکنون وجود داشته همچنان بر زندگی شما حالم خواهد بود. راهنمایی های زیر شما را یاری می کند تا افکار خود را برشالوده حقایق بنیان نهید:
- این باور را در خود تقویت کنید که می توانید طرز تلقی خود را نسبت به هرچیز تغییر دهید.
- با خود عهد کنید که هر از چندگاهی بدون داوری و نتیجه گیری آنچه در محدوده درک و فهم شما وجود دارد نظاره کنید. برای مثال چنانچه مشغول رانندگی هستید، به وضعیت ترافیک، به کسی که در جلوی شما می راند، به افرادی که در اتومبیل شما حضور دارند توجه کنید. مراقب باشید به توضیحاتی که برای خود می تراشید دل خوش ندارید، بلکه در کمال آزادی در راه ادراک ژرفناک اموری که در کنارتان می گذرد بکوشید.
- واژه ها و عباراتی را که به طور معمول مورد استفاده قرار می دهید از نو بررسی کنید. آنگاه با اقرار به این نکته که پیش داوری ها و ارزیابی ها خود را به نام حقایق جعل می کنید، عقاید و شیوه سخن گفتن خود را تصحیح کنید.
- اگر از این که دیگران با نقطه نظرهایتان مخالفند رنجش به دل می گیرید، ضمن تسلط بر اعصابتان از خود بپرسید:”چرا باید به این دلیل که دیگران از این قضیه برداشت متفاوتی دارند دلگیر شوم.” امر مسلم این است که انسان ها از دیدگاه های متفاوتی برخوردارند و شما هرچه به این نکته بیشتر توجه کنید، کنتر عنان احساسات و هیجانات خود را به دست دیگران می سپارید. با این نگرش تازه بکوشید خصومت، سیاهدلی، حس انتقامجویی و پیش داوری هایی که در گذشته در ضمیر ناهشیارتان آشیان داده اید، از سراچه دل بیرون رانید. به این نکته توجه کنید که ناراحتی و اندوه در قبال پدیده هایی که قابل تغییر نیست جز تباهی و اتلاف انرژی فرجامی ندارد.
- جامعه همواره می کوشد که اندیشه افراد رار مهار کرده، بدان شکل بخشیده و آن را به قالب خود در آورد. چون عادت تفکر قالبی در شما برقرار شود، حتی اگر مبتکر و خلاق باشید، این خلاقیت نیز در چارچوب الگویی محدود باقی خواهد ماند. بنابراین بدون توجه به این که الگوی جامعه چه چیزی را پیوسته گوشزد می کند، با ممارست و تمرین جسورانه از این الگو گسسته، و امور و رویدادها را همان گونه که مایلید ببینید و نسبت به احساسات و واکنش های دیگران در این زمینه بی تفاوت باشید.
به این نکته توجه کنید که مادام که دیوارهای زندان همنوایی را فرونپاشیده و پیروی از برخی اعمال مشخص را منکوب نکرده اید نوای درونی پدیدار نخواهد شد. بگذارید دیگران هر طور که می خواهند درباره افکار و اعمال شما به قضاوت بنشینند و در دام الگوهای تحمیلی جامعه دست و پا بزنند. گفته نغز و جالب والت وایتمن در این زمینه ارزش یاد آوری دارد: “به اعتقاد من هرساعتی از سیاهی و یا سفیدی و هر سانتی متر مکعب از فضا معجزه است.”