آنچه در این مقاله از مجله خبری نیوست می خوانید
راه رفتن روی پنجه پا و چطور درمان می‌شود ؟
راه رفتن روی پنجه پا شست پا یک الگوی پیاده‌روی است که در آن فرد به جای پای خود بر روی زمین قدم می‌زند .
در حالی که این یک الگوی پیاده‌روی شایع در کودکان کوچک‌تر از ۲ سال است ، اغلب مردم در نهایت یک الگوی پیاده‌روی با انگشت پا را می‌پذیرند .
طبق گفته کلینیک مایو ، اگر کودک نوپای شما در غیر این صورت به نقاط عطف توسعه برخورد می‌کند ، قدم زدن شست دلیلی برای نگرانی نیست .
در بسیاری از موارد ، دلیل اینکه کودک شما ممکن است تا ۲ سالگی به پیاده‌روی روی پنجه و شست پا ادامه دهد ، مشخص نیست . با این حال ، گاهی اوقات می‌تواند باعث ایجاد ماهیچه ساق پا شود که یک الگوی پیاده‌روی با پاشنه پا را سخت‌تر می‌کند و یاد می‌گیرد که کودک شما مسن‌تر می‌شود .
اغلب پزشکان نمی‌توانند دلیل راه رفتن یک کودک را تشخیص دهند .
این کودکان به طور معمول قادر به راه رفتن در یک پیاده‌روی با پاشنه پا هستند ، اما ترجیح می‌دهند روی پنجه پای خود راه بروند . با این حال ، پزشکان برخی شرایط را شناسایی کرده‌اند که در آن یک کودک ممکن است به طور معمول در حال پیاده‌روی روی شست پا باشد .
فلج مغزی
این وضعیت بر لحن ماهیچه ، هماهنگی و وضعیت بدنی تاثیر می‌گذارد . افرادی که دچار فلج مغزی می‌شوند ممکن است حرکت نوسانی داشته باشند ، از جمله پای پیاده . ماهیچه‌های آن‌ها نیز ممکن است بسیار خشک باشند .
دیستروفی عضلانی
پلاسیدگی عضله ، یک بیماری ژنتیکی است که موجب ضعف و ضعف ماهیچه‌ها می‌شود . یکی از اثرات جانبی بالقوه قدم زدن است . اگر کودک پیش از این که با یک الگوی پنجه پا پیش برود و شروع به راه رفتن کند ، فساد عضلانی می‌تواند یک دلیل بالقوه باشد .
اختلال در طناب نخاعی
ناهنجاری‌های طناب نخاعی ، مانند طناب نخاعی که در آن طناب نخاعی به ستون فقرات متصل می‌شود و یا ستون فقرات می‌تواند موجب حرکت پنجه شود .
آیا شست پا نشانه اوتیسم است ؟
پزشکان مشاهده کرده‌اند که میزان بالای پنجه پا در افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم می‌گذرد . این گروهی از شرایطی است که بر ارتباط فرد ، مهارت‌های اجتماعی و رفتارها تاثیر می‌گذارد .
با این حال ، پزشکان دقیقا ً مشخص نکرده اند که چرا افراد مبتلا به اوتیسم می‌توانند بیشتر از این راه بروند .
پا پا که خودش پا پا می‌گذارد نشانه اوتیسم نیست .
برخی از دلایل پیشنهاد شده مربوط به پیاده‌روی در افراد مبتلا به اوتیسم شامل نگرانی‌های حسی هستند، که در آن کودک ممکن است به هنگام برخورد با زمین احساس نکند . یک دلیل احتمالی دیگر ، نگرانی‌های مربوط به دید و دهلیزی است .
و Toe در بزرگسالان قدم می‌زدند .
در حالی که پزشکان اغلب با شست پای خود با کودکان ارتباط برقرار می‌کنند ، این امکان وجود دارد که این بیماری بر بزرگسالان تاثیر بگذارد . گاهی ممکن است یک بزرگ‌سال همیشه پا پیش بگذارد و اقدامات اصلاحی بی‌اثر باشند .
گاهی اوقات ممکن است در بزرگسالی پا به پیاده‌روی بگذارید . این می‌تواند ناشی از شرایط مختلف باشد که می‌تواند بر روی پاهای شما تاثیر بگذارد . نمونه‌ها عبارتند از:
ناخوشی و یا از دست دادن احساس به پاها
اگر شروع به قدم زدن کردید ، اما به عنوان یک کودک کار نکردید ، با پزشک خود درباره علل اصلی احتمالی صحبت کنید .
تشخیص علت راه رفتن شست پای
اگر شما یا فرزندتان با پنجه پا به پیاده‌روی ادامه دهید ، باید پزشک خود را ببینید که به دنبال علل بالقوه آن خواهد بود . این کار معمولا ً با گرفتن یک سابقه پزشکی آغاز می‌شود . ممکن است چند نمونه از سوالاتی که از یک پزشک پرسیده می‌شود شامل موارد زیر باشد :
آیا یک کودک به طور کامل متولد شده‌است ( ۳۷ هفته یا بیشتر ) یا اگر مادر عوارض بارداری را داشته باشد
آیا یک کودک به مراحل رشد خود رسیده‌است ، مانند نشستن و راه رفتن
اگر پای آن‌ها روی هر دو پا باشد
اگر یک تاریخچه خانوادگی وجود داشته باشد
اگر آن‌ها بتوانند با پاشنه پا تا نوک پا راه بروند ،
اگر علائم مربوط به پای یا پای دیگر ، مانند درد یا ضعف در پاها دارند ،
پزشک شما نیز معاینه فیزیکی خواهد کرد . این معمولا ً شامل درخواست برای دیدن شما و یا پیاده‌روی کودک تان خواهد بود . آن‌ها همچنین پاها و پاها برای توسعه و گستره حرکت را بررسی خواهند کرد .
چگونه از راه رفتن دست بردارید
با پنچه پا قدم زدن ممکن است یک نگرانی باشد ، زیرا اگر از سن ۵ سالگی ادامه یابد ، ممکن است فرد مشکلاتی داشته باشد که بعد از آن در زندگی با کفش‌های پاشنه‌بلند راه می‌رود .
اگر بیشتر اوقات راه بروید ، ممکن است مشکلاتی داشته باشید که کفش‌های مخصوص به پا داشته باشند و کفش‌های مخصوص به پا داشته باشند . همچنین ممکن است به راحتی کاهش پیدا کنید .
رفتار غیر جراحی
درمان‌های بدون عمل جراحی معمولا ً برای کودکان بین سنین ۲ تا ۵ توصیه می‌شود ، به خصوص اگر آن‌ها بتوانند وقتی که ممکن است پا بر پا بگذارند ، راه بروند . گاهی به کودک یادآوری می‌کند که راه رفتن با پای تخت می‌تواند کمک کند. وقتی آن‌ها بزرگ‌تر می‌شوند ، کودکان با شست پا تقریبا ً همیشه به راه رفتن در راه رفتن پا می‌گذارند .
درمان‌های دیگر عبارتند از:
استفاده از پای ویژه که می‌تواند به عضلات و تاندون‌ها کشیده شود در صورتی که تشخیص داده شود که سفت هستند . کودک شما معمولا ً چندین بار به عنوان انعطاف‌پذیری افزایش می‌یابد .
یک تنه ویژه که به عنوان قوزک پا شناخته می‌شود می‌تواند به کشش ماهیچه‌ها و تاندون‌ها در مچ پا کمک کند . این نوع of معمولا ً برای یک دوره طولانی‌تر از پرتاب پا به کار می‌رود .
تزریق بوتاکس در پاها می‌تواند به ضعیف کردن عضلات ماهیچه بیش فعال و فشرده کمک کند اگر این کار باعث راه رفتن نوک پا می‌شود . این تزریقات می‌تواند به ماهیچه‌های کودک شما کمک کند تا به راحتی از casts و bracing بهره‌مند شوند .
پزشک شما ممکن است ترکیبی از درمان‌ها برای بهترین نتیجه را توصیه کند .
درمان جراحی
اگر فرد با پنجه پا پس از ۵ سالگی به پیاده‌روی ادامه دهد و هنگامی که از آن‌ها سوال می‌شود قادر به راه رفتن نیست ، عضلات و تاندون آن‌ها ممکن است برای آماده‌سازی و یا انداختن آن‌ها محکم باشند . در نتیجه ، پزشک شما ممکن است جراحی را توصیه کند تا بخشی از رگ زایی را افزایش دهد .
این معمولا ً یک روش سرپایی است و نیازی نیست که شما یک شب در بیمارستان بمانید .
پس از جراحی ، معمولا ً چهار تا شش هفته وقت خواهید داشت . سپس می‌توانید یک روش درمانی فیزیکی برای رشد بیشتر یک الگوی پیاده‌روی با پای صاف داشته باشید .