باغ گلشن طبس باغی دیدنی در میان کویر بهترین منطقه گردشگری

باغ گلشن باغی دیدنی در میان کویر

باغ گلشن طبس یکی از بهترین منطقه های دیدنی و گردشگری در دل کویر می باشد . باغ گلشن در شهر طبس مهمترین باغ ایرانی در وسط بیابان می باشد که سالانه میلیونها توریسم و گردشگر از داخل و خارج از ایران به خود جذب می کند

وسعت باغ گلشن طبس

باغ گلشن طبس با عمارتی در دو طبقه و زیرزمین کوچک، در یک نخلستان (۲۰۰۰۰ نفر خرما) با ابعادی در حدود ۲۶۶ متر در ۲۶۰ متر بنا شده و به شماره ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. سردر ورودی باغ با نمایی از اندود گچ سفید، رو به میدان و سوی دیگر رو به باغ، با ایوانی دو ستونه و تزیینات آجری نقش‎دار ساخته شده است.

این باغ دارای دو خیابان اصلی متقاطع بوده و در مرکز آن حوضی است با ابعاد ۸۵/۲۵*۵/۷ متر و سه فواره، که محوطه باغ را به چهار مربع بزرگ تقسیم می‌کند‎ که هر کدام از این مربع‎ها با گذرگاه‎های کوچکی به چهار کرت تقسیم شده، که در داخل آنها ۲۵۰۰ اصله مرکبات (درختان نارنج و…) و انار (۵۰۰ اصله) کاشته شده است.

آشنایی با باغ گلشن طبس

این باغ روی امتداد جریان آب چشمه‎های سرد و گرم که به جانب طبس می‎آید شکل گرفته، آب از انتهای مجموعه وارد باغ شده و پس از آبیاری کرت‌ها و حرکت در جوی‌ها و فواره‎ها از زیر هشتی ساختمان سردر می‎گذرد و به شهر می‌رود. طراحی این باغ بر اساس نمونه چهار باغ ایرانی است که برگرفته از آیات قرآن در مورد بهشت، دو نهر در آن همدیگر را قطع می‌کنند. درختانی که گفته می‌شود ۴۰۰ سال عمر دارند سایه دل‌انگیزی را در کنار دیوارهای کهن این باغ می‌گسترانند.

دومین باغی که دیلی تلگراف در میان زیباترین باغ‌های جهان معرفی کرده، باغ «عفیف‌آباد» یا باغ گلشن طبس است. این باغ در منطقه‌ای واقع شده است که در میان دو کویر نمک‌زار ایران قرار دارد؛ اما کیفیت معجزه‌آسای آب این منطقه آبشارها و استخرهای طبیعی زیبایی را تشکیل داده‌اند که مادر طبیعت آنها را با چمن‌زارهای زیبا تزیین کرده است.

احساس شگفت‌انگیز  این منطقه با وجود درختان قدیمی نخل، انار، مرکبات به همراه رایحه گلهای سرخس، رز و ختمی تکمیل می‌شود. جهانگردانی که از طبس دیدن کرده‌اند، از جمله سون هدین سوئدی در سال ۱۹۰۶ میلادی و معمار و باستان‌شناس فرانسوی، آندره گدار، باغ گلشن را توصیف و از «درختان خرما و مرکبات»، «سایه‌ی خنک نخل‌ها»، «نغمه‌ی زیبای آب روان جوی‌ها»، «چمن‌های میان دو جوی»، «زمزمه‌ی باد در میان درختان» و «فواره‌های متعدد که آب را مانند تحفه‌ای به آسمان می‌فرستند» در باغ سخن رانده‌اند.