آنچه در این مقاله از مجله خبری نیوست می خوانید
بیماری وگنر چیه
گرانولوماتوز وگنر یا اسم جدیدش گرانولوماتوز همراه با پلی‌آنژیت (gpa) بیماری خودایمنی و نادری است که قسمت‌های مختلف بدن را درگیر می‌کند. خودایمنی به بیماری‌هایی می‌گویند که در آن سیستم ایمنی بدن که وظیفه‌ی دفاع در برابر بیماری‌ها را بر عهده دارد، به خود بدن حمله می‌کند. به همین دلیل برای درمان، سیستم ایمنی را ضعیف می‌کنند.
به این نوع بیماری‌ها بیماری خواب و بیدار گفته می‌شود چون پس از درمان، مدتی خاموش می‌ماند و در اثر استرس یا اضطراب می‌تواند بیدار شود و به قسمت دیگری از بدن حمله کند. گاهی اوقات هر سال در فصل خاصی بیماری عود می‌کند بنابراین بیماران وگنر باید تحت نظر پزشک روماتولوژی و در مواردی که قسمت‌های دیگر بدن آسیب دیده، تحت نظر پزشک مربوطه باشند. هرچند وقت یک بار چکاپ کلی لازم است تا از سلامت بدن یا میزان آسیب بیماری و عوارض داروها اطلاع داشته باشند.
علت به وجود اومدن بیماری وگنر
علت به وجود آمدن این بیماری هنوز مشخص نیست. تا کنون گزارشی مبنی بر انتقال ژنتیکی گرانولوماتوز نرسیده است. ممکن است در واکنش به یک آنتی‌ژن بیرونی که از راه تنفس وارد بدن می‌شود به وجود بیاید.
ممکن است مویرگ‌ها در قسمت‌هایی از بدن پاره شوند و خونریزی‌های زیر پوستی ایجاد کنند که به صورت دایره‌های کوچک قرمز بدون برآمدگی روی پوست مشخص می‌شوند، همچنین این بیماری جزو دسته‌بیماری‌های روماتیسمی است و می‌تواند دردهای استخوانی به‌خصوص در مفاصل ایجاد کند.
علامت شایع و رایج آن saddle nose بینی زین اسبی است که در آن تیغه‌ی بینی بیمار (سپتوم) به تدریج از بین می‌رود و خون‌دماغ یکی از علائم آن است. این از بین رفتن تیغه‌ی بینی درموارد نادر می‌تواند به قدری پیش‌روی کند که اتکای چشم‌ها از بین برود و چشم‌ها مقداری فرورفته شوند یا در شرایط دیگر ممکن است به خاطر التهاب سینوسی، چشم‌ها کمی برآمده به نظر برسند. تنگی ساب‌گلوت، درگیری ریه، درگیری کلیه به صورت دفع پروتئین یا کراتینین یا خون در ادرار از دیگر علائم این بیماری هستند.
راهای تشخیص آن
برای تشخیص معمولا در آزمایش خون C-anca, P-anca, ESR, CRP و فاکتورهای مربوط به ایمنی و پروتئین و کراتینین ادرار را چک می‌کنند ولی بالا بودن این موارد به تنهایی کافی نیست. شاید نیاز باشد نمونه‌برداری از قسمتی از بدن که درگیر بیماری شده انجام شود تا به تشخیص بهتر نوع بیماری کمک کند.
درمان بیماری
درمان وگنر عموما با داروهای سرکوب‌کننده‌ی سیستم ایمنی انجام می‌شود. کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزولون، دگزامتازون و هیدروکورتیزون، کوتریموکسازول، سیکلوفسفامید (اندوکسان) به صورت تزریقی، آزارم و ریتوکسی‌مب (زیتاکس) از داروهای این بیماری هستند.
ریتوکسی‌مب که قبلا در درمان نوعی سرطان کاربرد داشت، مدتی است که برای وگنر هم استفاده می‌شود و در خاموش ماندن طولانی‌مدت این بیماری بسیار موثر بوده است. بنابراین در صورت تشخیص به موقع، بیمار می‌تواند زندگی کاملا طبیعی را بگذراند و آسیب‌های ذکر شده را تجربه نکند.
شرایط روحی روانی بیمار در عود بیماری تاثیر زیادی دارد. بنابراین پیشنهاد می‌شود در فضای آرامش‌بخش و بدون استرسی زندگی کند. همچنین با توجه به تاثیر بیماری‌های خودایمنی بر سیستم اعصاب و روان که به تازگی در کتاب ذهن ملتهب مورد بررسی قرار گرفته است، بهتر است این بیماران تحت نظر روانشناس هم قرار بگیرند. شرکت در گروه‌هایی با حضور افرادی با بیماری مشابه هم احتمالا در روحیه‌شان تاثیر مثبتی خواهد داشت.
در مطلب قبل به 10 تجربه بزرگ زندگی که بر اساس علم روانشناسی بسیاری از ما خیلی دیر یاد می‌گیریم را گفتیم راستی اگر از اون دسته اشخاصی هستی که بلاکم میکنید حتما تعریف بلاک کردن در دنیای مجازی مطالعه کنید
نویسنده : دریا قلیلی