تاثیر بازی فردی بر روحیه کودکان بررسی نقش بازی در رشد بچه ها
تاثیر بازی فردی بر روحیه کودکان بازی برای توسعه ضروری است زیرا به سلامت شناختی، فیزیکی، اجتماعی و عاطفی کودک و جوانان کمک می‌کند. بازی همچنین فرصتی ایده‌آل برای والدین برای مشارکت کامل با فرزندان خود ارائه می‌دهد.
برای کودکان خوب است که اغلب در بازی انفرادی شرکت کنند. با این حال, نیاز به توسعه مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی نیازمند یک تعادل است. اگر کودکی تنها بازی کند, ممکن است مشکل را نشان دهد. در صحبت با یک متخصص مانند پزشک یا استاد کودک خود تردید نکنید.
علی‌رغم مزایای ناشی از بازی برای هر دو کودک و والدین، زمان بازی رایگان برای برخی از کودکان کاهش‌یافته است. این گزارش به گوناگونی عواملی می‌پردازد که بازی را کاهش داده، از جمله سبک زندگی عجولانه، تغییر در ساختار خانواده، و افزایش توجه به فعالیت‌های دانشگاهی و غنی‌سازی در هزینه تنفس یا بازی آزاد کودک.
این گزارش رهنمودهایی ارایه می‌دهد مبنی بر این که چگونه پزشکان اطفال با کمک به خانواده‌ها، سیستم‌های مدرسه، و جوامع برای تضمین این که بازی محافظت می‌شود و به دنبال ایجاد تعادل در زندگی کودکان هستند تا محیط رشد بهینه را ایجاد کنند، حمایت کنند.
بچه هایی که فقط بازی فردی می کنند، پس از مدتی روحیه فردگرایانه پیدا می کنند. حوصله همراهی با جمع در این نوع بچه ها کمتر از دیگران است.
این بچه ها همکاری دیگران را دخالت می دانند. از همین رو برخی از این کودکان روحیه مستبدی و برخی دیگر روحیه گوشه گیری پیدا می کنند. سعی کنید کودک را تشویق به همراهی با گروه کنید.
به طور معمول کودکان بزرگ‌تر در زمان نیز ترجیح می‌دهند خودشان بازی کنند. آن‌ها ممکن است ساعت‌ها را صرف داستان‌های عشقی یا عروسک‌های باربی کنند. آن‌ها دوست دارند بسازند, نقاشی کنند, نقاشی کنند, اختراع کنند و کشف کنند. آن‌ها امیدوارانه دوست دارند بخوانند و حتی خودشان بنویسند. بازی موازی از سن دوتا سه سالگی, کودکان به بازی در کنار کودکان دیگر بدون تعامل بیشتر با یکدیگر حرکت می‌کنند. آن‌ها ممکن است در فعالیت‌های مشابه یا فعالیت‌های کاملاً متفاوتی شرکت داشته باشند اما دوست دارند در اطراف خود باشند.
با اینکه ممکن است به نظر برسد که آن‌ها به حضور بچه‌های دیگر اهمیت نمی‌دهند, فقط سعی کنید آن‌ها را از هم جدا کنید و شما خواهید دید که این تماس از دور برای آن‌ها بسیار مهم است.