آشنایی با ویتامین B17 آیا عامل سرطان کمبود این ویتامین در بدن است

آشنایی با ویتامین B17 آیا عامل سرطان کمبود این ویتامین در بدن است

آشنایی با ویتامین B17

این روزها بسیار میبینم و میشنویم که کودک و پیر و جوان با یماری هایی از قبیل سرطان دست و پنجه نرم می کنند  و در حالی که مبتلایان به سرطان در حال مبارزه و تلاش برای حفظ جان خود در برابر سرطان هستند کارشناسان و متخصصان و دانشمندان نیز به دنبال راهی برای درمان سرطان به جز روش‌های ویرانگری مانند پرتو درمانی و شیمی درمانی هستند.

نظرات متفاوت در مورد استفاده از ویتامین  B17:

هر چند ماده آمیگدالین Amygdalin به عنوان یک نوع ویتامین و به نام ویتامین B17 دسته بندی شده ولی در مورد استفاده از آن بحث های موافق و مخالف زیادی وجود دارد. طرفداران معتقدند این ویتامین می تواند سرطان را درمان کند. چون ماده موثر موجود در دانه این میوه ها حاوی سیانید است و این ماده فقط بر روی سلول های سرطانی تاثیر می گذارد و با سلول های سالم کاری ندارد. در صورتی که در شیمی درمانی تمام سلول های فرد تحت تاثیر ماده شیمیایی که یک نوع آنتی بیوتیک فوق قوی است قرار می گیرند و سیستم ایمنی بدن ضعیف هم می شود. طرفداران اعتقاد دارند استفاده کمی از دانه های سیب، زردآلو، آلو و هلو خطرناک نیست و میزان کم سیانید Cyanide نه تنها خطرناک نیست که درمان کننده هم هست.

مخالفان استفاده از این ویتامین، با استناد به مطالعات سال ۱۹۷۷ در ایالات متحده آمریکا سمی بودن این ویتامین را اعلام خطری برای مصرف آن می دانند. مخصوصا که اعتقاددارند بسیاری از مردم ممکن است در مصرف آن رعایت اعتدال را نکنند. به همین دلیل استفاده و خوردن هسته این میوه ها به عنوان یک ماده سمی در آمریکا ممنوع است.

فواید ویتامین B17

هسته این میوه ها در صورتی که به میزان کم یا در حد اعتدال مصرف شود.؛ باعث کاهش فشار خون، تقویت سیستم ایمنی بدن می شود و درست مثل مسکن درد را از بین می برد.

فشار خون

ویتامین B17 حاوی تیتان سدیم Thiocyanate است که باعث کاهش فشارخون می شود. افرادی که فشار خون دارند همیشه باید فشار خون را در حد طبیعی نگه دارند چون بالا و پایین رفتن فشارخون به رگ ها و عروق خونی صدمه زده، بزرگ شدن قلب و بیماری های قلبی و انواع سکته را به دنبال دارد.

سرطان و آشنایی با ویتامین B17

در این مورد بین موافقان و مخالفان استفاده از ویتامین B17 موجود در هسته این نوع میوه های بحث و جدل های زیادی وجود دارد. مخالفان آن را سمی و تاثیر آن را بر درمان سرطان هیچ یا بسیار کم می دانند. برعکس موافقان معتقدند سیانید موجود در این هسته ها سلول های سرطانی را درمان کرده و آن‌ها را به حالت طبیعی بر می گرداند.

جدول منابع غذایی ویتامین B17

کدام محصول شامل B17 است

سیستم ایمنی بدن

در این مورد تحقیقات معتبری وجود دارد که استفاده کمی از هسته این نوع میوه ها نه تنها مضر نیست بلکه باعث تقویت سیستم ایمنی بدن و رفع انواع عفونت ها می شود. طب سنتی ایران گواه خوبی بر این ادعا است. طبق طب سنتی ایران این میوه ها طبع سردی دارند. در صورتی که هسته آن‌ها طبع گرم دارد و اثرات طبع سرد را از بین می برد. به همین دلیل توصیه می شود بعد از خوردن این میوه ها یکی دو هسته آن هم خورده شود.

داروی مسکن

آمیگدالین یا همان ویتامین B17  یکی از روش های طب سنتی در کاهش و رفع درد  است و درست مثل مسکن عمل می کند. حتی در افراد مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی هستند، استفاده کمی از این ویتامین باعث رفع درد و حالت های آزار دهنده بعد از دریافت دارو می شود.

منابع ویتامین B17

منبع اصلی این ویتامین بیشتر در هسته میوه هایی زیر است:

گلابی

زردآلو

سیب

هلو

آلو

در دانه هایی مثل ارزن، کنجد، گندم سیاه، تخم کدو، و میوه هایی مثل تمشک، بلوبری، انواع توت و حتی توت فرنگی میزان بسیار کمی از این ویتامین وجود دارد. در برگ های اکالیپتوس و جوانه گیاهانی مثل بامبو، باقلا، یونجه این  ویتامین به میزان کمی وجود دارد.

به همین دلیل بعضی افراد به دلیل حساسیت شدید به باقلا یا توت فرنگی بهتر است از این دو منبع به هیچ وجه استفاده نکنند. در واقع حساسیت نه به دلیل ویتامین B17 بلکه به دلیل حساسیتی است که فرد به مواد موجود در باقلا و توت فرنگی دارد.

عوارض جانبی مصرف ویتامین B17

گلیکوزید سینوژنیک cyanogenic glycoside ترکیب اصلی این ویتامین است. به همین دلیل با ورود به بدن به هیدروژن سیانید تبدیل می شود که مصرف زیاد آن خاصیت سمی شدن دارد.

اگر این ماده زیاد و بیش از حد متعادل مصرف شود درست مثل بادام تلخ سمی بوده و دارای عوارضی مثل : گیجی، سردرد. تنگی نفس. شکم درد، استفراغ و تهوع، مشکل در خواب و ضعف بدن می شود.

در بعضی از افراد فکر به خودکشی نیز مشاهده شده است. چرا که مصرف زیاد و سمی شدن بدن بر روی سیستم عصبی اثر گذاشته مخابره پیام های عصبی را با اختلال مواجه می کند.

همین عوارض بخصوص بعد از تحقیقات سال ۱۹۷۷ باعث شده تا بسیاری افراد دیگر از ویتامین B17  موجود در هسته این میوه ها استفاده نکنند.

سابق بر این با مصرف یک هلو یا ۴ یا ۵ عدد زردآلو هسته آن هم شکسته و خورده می شد و اتفاقی هم نمی افتاد. یا در میان یک مشت بادام یک بادام تلخ هم بود. یا موقع تهیه مربای این نوع میوه ها هسته آن را هم به میزان کمی خرد کرده و داخل مربا می ریختند. با این روش هم ویتامین B17 بدن تامین می شد و هم خطر سمی شدن وجود نداشت.

به قطع یقین میزان مصرف هر ویتامین یا ماده معدنی مورد نیاز بدن حد خاصی ندارد و کم یا زیاد شدن آن عوارض نامطلوبی خواهد داشت.

پس چه بهتر که ویتامین B17 را از منابع طبیعی آن و نه از مکمل های دارویی دریافت کنید. بهترین روش هم استفاده بسیار کم مثلا برای هلو یک هسته و برای زردآلو یکی دو هسته است

نکته قابل توجه