تاثیرات بد تنبیه بدنی کودکان به ویژه بر بهره هوشی و آی کیو آنها

تاثیرات بد تنبیه بدنی کودکان

تنبیه بدنی کودکان مساوی با افت هوش!

تحقیقات نشان داده افرادی که بین سنین 2 تا 4 سالگی تنبیه بدنی شده اند از افرادی که در این سنین تنبیه بدنی را تجربه نکرده اند، بهره هوشی کمتری دارند.

تربیت فرزند

والدین گرامی، توجه داشته باشید که شما در حال تربیت مادر یا پدر آینده هستید! تمام روش‌های تربیتی که شما در مورد فرزند خود اعمال می‌کنید، فرزند شما بر فرزندان خود یا حتی ممکن است در زمان پیری شما روی خودتان اعمال کند! اگر نگاهتان به تنبیه بدنی هنوز «لازم» است، خواندن این نوشتار را از دست ندهید.

تنبیه بدنی کودک، جایگاه والدین را بی‌ارزش می‌کند

والدینی که برای کنترل شرایط فرزند خود را کتک می‌زنند معمولاً خودشان در مورد خودشان حس خوبی ندارند، زیرا خود آن‌ها نیز در عمق ضمیر خود می‌دانند که روش تربیتی صحیح در پیش نگرفته‌اند. معمولاً اینگونه والدین در مواجهه با شرایط دشوار و زمانیکه نمی‌دانند باید چه واکنشی نشان دهند سر کودک خود فریاد می‌زنند و یا از تنبیه بدنی استفاده می‌کنند. اما پس از اینکار و با دیدن نتایج منفی بعدی، از این کار خود پشیمان می‌شوند. همه پدر و مادر‌ها می‌دانند که بهترین وسیله برای کنترل فرزندان و تربیت آن‌ها عشق و صمیمیتی است که بین آن‌ها وجود دارد. با از بین رفتن این محبت و تبدیل آن به نفرت و ترس، نه تنها فرایند تربیت کودک ساده‌تر نمی‌شود، بلکه دشوار‌تر نیز خواهد شد. تنبیه بدنی و استفاده از خشونت جایگاه پدر یا مادر را در خانواده بی‌ارزش می‌کند. قدرت داشتن در خانواده به معنای بزرگ و مورد احترام بودن است، نه وحشتناک بودن. والدینی که خواستار حفظ همیشگی قدرت و جایگاه خود در خانواده هستند باید بدانند که قدرتی که ناشی از ترس اطرافیان باشد پایدار نیست. والدینی که برای کنترل فرزند خود از کتک زدن و تنبیه بدنی استفاده می‌کنند بازنده بازی بین خود و فرزندشان هستند. پس از مدتی احترامی که کودک برای والدین خود قائل بوده است از بین می‌رود و در عین حال خود پدر یا مادر نیز از خود ناراضی خواهد شد. چنین پدر و مادرهایی به تدریج به این روش تربیتی عادت خواهند کرد و نمی‌توانند در شرایط گوناگون از استراتژی‌های تربیتی دیگری استفاده کنند. اعمال خشونت بر کودکان بر رابطه بین والدین و فرزندان نیز تاثیر بسیار بدی می‌گذارد. تنبیه بدنی باعث می‌شود کودک و پدر یا مادر روز به روز از هم دور‌تر شوند و برقراری ارتباط برای آن‌ها دشوار‌تر گردد. این مشکل زمانی حاد‌تر می‌شود که خانواده در شرایطی غیر عادی به سر برد، مانند جدایی پدر و مادر از هم یا فوت یکی از والدین. هر چند که برخی کودکانی که توسط والدین خود تنبیه بدنی می‌شده‌اند در آینده والدین خود را می‌بخشند و محبت آن‌ها را می‌پذیرند، اما برای اکثر افراد فراموش کردن خشونت والدینشان دشوار است. تاثیرات بد تنبیه بدنی کودکان

تنبیه بدنی به بهبود رفتار کودک کمکی نمی‌کند

در بسیاری موارد والدینی که از تنبیه بدنی استفاده می‌کنند می‌گویند که هر چه بیشتر فرزند خود را می‌زنند، او رفتارش بد‌تر می‌شود. این جمله کاملاً صحیح است. اعمال خشونت رفتار کودک را بد‌تر می‌کند نه بهتر. لازمه داشتن یک رفتار خوب را فراموش نکنید؛ برای داشتن رفتاری خوب، باید حسی خوب داشت. کودکی که تنبیه فیزیکی می‌شود حس بدی پیدا می‌کند و در نتیجه رفتاری بد از خود بروز می‌دهد. این رفتار بد دوباره منجر به تنبیه می‌شود که در نتیجه آن دوباره کودک حس بدی پیدا می‌کند و… این چرخه به همین شکل ادامه پیدا می‌کند. اگر قصد ما از تنبیه بدنی تربیت فرزندمان است، باید به گونه‌ای دیگر این کار را انجام دهیم. کودک باید به تفاوت خوب و بد آگاه شود اما در عین حال ارزش انسانی‌اش حفظ شود. قبح اعمال زشت هر چه قدر هم که زیاد باشد، باز هم دلیلی برای تحقیر کودک محسوب نمی‌شود. یکی از اهداف اقدامات تربیتی، توقف سریع عمل ناپسند است. شاید تنبیه بدنی از این جهت موثر واقع شود و کودک عمل زشت خود را سریعاً متوقف کند، اما این راه قطعاً منجر به عدم تکرار نمی‌شود. عدم تکرار عمل زشت نیازمند یک عامل بازدارنده قوی و موثر است. به همین دلیل است که در مورد رفتار و تربیت، عوامل درونی موثر‌تر از عوامل بیرونی هستند. یکی از دلایل عدم تاثیر تنبیه بدنی در عدم تکرار رفتار ناپسند، بیرونی بودن است. عوامل بیرونی تا زمانی که وجود دارند مانع انجام عمل زشت توسط فرد می‌شوند اما به محض برطرف شدن عامل، عمل زشت دوباره تکرار می‌شود. اما عوامل درونی دائمی هستند و همیشه همراه کودک‌اند. همچنین گاهی اوقات ممکن است بین عمل زشت و تنبیه شدن فاصله زمانی ایجاد شود. در این صورت ممکن است برخی کودکان فراموش کنند برای چه تنبیه می‌شوند. در چنین حالتی، اگر پدر یا مادر به جای استفاده از خوشنت با فرزند خود صحبت کند و او را از عمل ناپسند خود و عواقب آن آگاه کند، تاثیر آن به مراتب بیشتر و ماندگار‌تر خواهد بود. گزینه‌های جایگزین تنبیه بدنی در اکثر موارد در تربیت صحیح فرزند موثر‌تر هستند و بیشتر کودک را به فکر کردن وا می‌دارند. کافیست پدر یا مادر زمان و انرژی بیشتری صرف کنند تا نتیجه آن را در رفتار فرزند خود مشاهده کنند.

کودک رفتارهای منفی را از شما می‌آموزد

کودکان چیزهای زیادی از طبیعت و آدم‌های پیرامون خود یاد می‌گیرند اما باز هم پدر و مادر مهم‌ترین الگوهای زندگی آنها هستند! امروزه والدین آنقدر مشغله کاری دارند که فرصت ندارند وقت خود را با فرزندان‌شان بگذرانند. وقتی پدر یا مادر خسته از سرکار به خانه باز می‌گردد و می‌بیند فرزندش هنوز تکالیف مدرسه‌اش را انجام نداده، عصبانی می‌شود و به شیوه‌های انضباطی مانند فریاد کشیدن و کتک زدن او متوسل می‌شود. این کار، غلط و ناجوانمردانه است.

کودک روش‌های حل اختلاف را یاد نمی‌گیرد

تنبیه بدنی، حواس بسیاری از کودکان را پرت می‌کند. به این ترتیب آنها دیگر یاد نمی‌گیرند با شیوه‌های اجتماعی قابل قبول اختلاف خود با دیگران را حل کنند. وقتی کودکی تنبیه بدنی می‌شود، احساساتی مانند خشم، ناامیدی و ترس بر روح و روان او حاکم می‌شود. ممکن است او افکار انتقام‌جویانه در سر خود بپروراند و دیگر یاد نگیرد چگونه با موقعیت‌های مشابه روبه‌رو شود. او هرگز یاد نمی‌گیرد در آینده چطور باید از پس یک اتفاق ناگوار بربیاید بنابراین به یک فرد خشن تبدیل می‌شود.

اگر می‌خواهید کودکی دوست‌داشتنی، مؤدب و منضبط داشته باشید، از تنبیه کمتر استفاده کنید و در عوض روش‌های مناسب پدرانه و یا مادرانه را به کار برید؛ به عنوان مثال: در مورد کودکان کم سن و سال‌تر، با سرگرم کردن آنها یا فراهم کردن وسایل تفریح و بازی، فکر و ذهن‌شان را از آن رفتار بد منحرف کنید یا برای آنها محدودیت قائل شوید و برای کار بدی که انجام داده، به وی بگویید” نمی‌تواند برنامه تلویزیونی مورد علاقه خود را ببیند یا او را به پارک نمی‌برید ” یا برای مدت کوتاهی به او توجه نکنید و به عبارتی با او قهر کنید تا متوجه شود از کار بدی که انجام داده ناراحت هستید.

 در مورد کودکان بزرگ‌تر می‌توانید انتظارات و خواسته‌های خود را بیان کرده و به آنها گوشزد کنید که در قبال رفتارهای بدی که دارند، چه عواقبی در انتظارشان است؛ یک پدر و مادر خوب و آگاه تنبیهات غیرخشن و متناسب با سن کودک در نظر می‌گیرند؛ تنبیه‌های بدنی و سخت و خشن می‌تواند باعث بروز رفتارهای پرخاشگرانه و تهاجمی کودک در آینده شده و اغلب منجر به سوء رفتارهای جدی و خشونت‌آمیز می‌شود.

بجای تنبیه بدنی کودک از روش موثر “راندن کودک به گوشه دیوار ” استفاده کنند زیرا این شیوه به کودک فرصت می دهد به رفتار خود و عواقب ان فکر کند.